Hallo blij kind!
Vanuit systemische werken terug in verbinding met mijn afgesplitst traumadeel, het innerlijk kind.
Totaal onverwacht kwam dit voor me! Zo dankbaar hiervoor, tot op de dag van vandaag! Dat je nooit klaar bent in het leven met leren weet ik. En gelet op mijn eigen diverse traumatische ervaringen in het leven weet ik dat ik naast anderen helpen ook met regelmaat aan mijn eigen proces dient te blijven werken. Het mooie van opleidingen volgen en bijscholing is dat je automatisch werkt aan je eigen processen naast het opdoen van relevante kennis en kunde. Zo ook laatst tijdens een systemische coachopleiding.
Systemisch werk
Wij zijn allemaal onderdeel van een systeem die een grote invloed op ons heeft, het familiesysteem. Tot een familiesysteem behoren je ouders, je broers, zussen, opa’s en oma’s, maar ook miskramen, abortussen weggegeven of verzwegen kinderen. Sommige personen die ook tot je familiesysteem kunnen behoren zijn daders en/of slachtoffers van buiten je bloedlijn maar die wel een zeer grote rol spelen binnen het familiesysteem.
Het systeem werkt op basis van de werking van gewetens, waarbij vooral gewerkt wordt op 3 aspecten binnen het persoonlijke geweten en het collectief geweten:
Binding (erbij horen)
Ordening (je plek binnen het systeem)
Balans (in geven en nemen)
Binnen familiesystemen spelen vaak patronen en thema’s zich af, die generatie op generatie worden doorgegeven en zich herhalen. Met behulp van het maken van een genogram worden die thema’s en patronen nog meer inzichtelijk. Binnen mijn familiesysteem spelen ook de nodige thema’s zich af en worden patronen doorgegeven, enkele daarvan zijn: misbruik op verschillende manieren, geestesziekte a.g.v. trauma, geld en scheiding tussen ouders en kinderen.
Innerlijk Kind
Al eerder vanuit opleidingen heb ik kennis gemaakt met de kracht van familieopstellingen. Alweer een jaar geleden had ik een persoonlijke opstelling gedaan bij een familieopsteller waar ik mijn Innerlijk kind had opgesteld. Deze werd vertegenwoordigd door een representant. Pijnlijk en confronterend, maar wel duidelijk. Het Innerlijk kind kon mij wel zien, maar wilde en kon nog niets met mij te maken hebben. Was boos en gaf aan dat ik eerst nog ander werk te verrichten had. Dat klopte. De rouwverwerking van mijn vader verliep goed, maar de rouwverwerking van mijn moeder die nog leeft (levend verlies aan een psychische stoornis) dat had nog werk nodig. Dat verlies was nog vers en het verwerkingsproces, de rouwverwerking kwam niet echt op gang.
Gaandeweg tijdens mijn opleidingen op gebied van traumaverwerking en systemisch werk heb ik meerdere onderdelen van het rouwproces en mijn trauma’s aangeraakt. Tijdens één van de trainingsdagen onlangs wilde de trainer iets demonstreren, mijn lichaam reageert direct. “ja ik heb wel iets om mee te werken”, mijn hart gaat gigantisch tekeer. Klopt bijna mijn lichaam uit en dan weer even rustig. Ik wil werken met één van de thema’s binnen ons familiesysteem, namelijk misbruik en grenzen. Afhankelijk van welke woorden er gezegd worden tijdens het interview vliegt mijn hartslag omhoog en omlaag, arousal (activering van spanningen) op en top.
De familieopstelling
We gaan werken met ankerplaten, ik mag mijn vader, mijn moeder en mijzelf neerleggen als ankerplaat in de ruimte, daar waar ze volgens mijn gevoel zouden mogen liggen. De trainer treed op als representant (gebruikelijk binnen systemisch werken) en gaat eerst invloeden op de ankerplaat die voor mij staat: “ik word misselijk, moet bijna overgeven, wordt aan mijn schouders getrokken (als een zware last), kan me amper staande houden, wil weg hier, buikpijn, het is niet te doen hier, als het kon ging ik buiten staan”. Ze vraagt of ik dit herken: Yep, in mijn hoofd speelt het liedje af dat ik op het hoogtepunt toen alle ellende tegelijk bij elkaar kwam gebruikte om staande te blijven: I’m stil standing – van Elton John.
De trainer gaat ook op de ankerplaat staan die voor mijn vader en mijn moeder liggen. Bij beide ouders hetzelfde gevoel als bij mij. Zwaar, misselijk, niet te doen. Bij mijn vader moet er een blanco vel voorgelegd worden. Die staat voor mij voor het lot van mijn vader. Toevallig (of niet, want dingen lopen zoals ze moeten lopen) de nacht ervoor gedroomd en met pijn in de ogen, pijn in het hoofd en zwaar vermoeid wakker geworden. Groot gedeelte van de inhoud van de droom vervaagde al snel en ergens ook gelukkig, want ik was me bewust dat ik had gedroomd over en ervaren wat het lot van mijn vader was in zijn leven. Ik wist eigenlijk niet zo veel over mijn vaders jeugd en mijn broer en zus ook niet. Dat het lot van mijn vader ontzettend zwaar was heb ik gemerkt. Flarden zijn nog blijven hangen, grootste gedeelde van de droom is weer op de achtergrond. Het lot van mijn moeder was me al eerder grotendeels duidelijk geworden, ook die is ontzettend zwaar. Ik heb dat ik mijn leven voor haar willen dragen en oplossen wat niet gaat omdat dit lot niet van mij is. Zij zal zelf hier haar verantwoordelijkheid voor dienen te nemen en het lot leren dragen. Hoe moeilijk dat ook is voor een kind die graag haar beide ouders gelukkig ziet en ze een fijne oude dag gunt. Soms denk ik daar nog wel eens aan, heb er nu alleen meer berusting in.
Ik mag mijn eigen plaats innemen binnen de opstelling. De trainer vraagt of ik naar mijn voeten wil kijken, ik krijg direct ‘zwabberbenen’ als ik naar mijn voeten kijken wordt instabiel. Dit wil ik niet. Ik richt me op en kijk vooruit, naar een weg op de muurschildering in de ruimte. De trainer/ representant neemt de plek in waar ik naar kijk en emoties beginnen te vloeien, zowel bij mij als bij de representant. Ik weet wie dit is, waar ik naar kijk….. het is mijn innerlijk kind, de kleine Marieke van 3 jaar oud net voordat alle ellende begon in mijn leven.
Splitsing van de ziel
Zoals Besssel van der Kolk in zijn boek schrijft, een traumatische ervaring werkt als een fragmentatiebom. De psyche splitst zich letterlijk af vanuit een onbewust beschermingsmechanisme daar waar het trauma te groot, te lang of te intens is en jij dit op dat moment niet aankan. Een deel van de psyche leeft in het hier & nu en een ander deel van de psyche blijft achter bij het verlorene en is niet meer in verbinding met dat wat er niet meer is. Men noemt het ook wel splitsing van de ziel (Franz Ruppert).
In de systemische opstelling stond ik nu tegenover mijn afgesplitste deel van de ziel. Door de opeenvolgende traumatische ervaringen die ik vanaf mijn 3e levensjaar tot mijn 40e heb ervaren, is er ook bij mij een onbewust beschermingsmechanisme in werking getreden. Dit alles om het kleine kind dat ik in beginsel nog was te laten overleven. En nu, na al die jaren en zeker de laatste jaren actief bezig geweest met het ‘doorleven’ van de trauma’s zie ik mezelf staan, de kleine Marieke, net als op die vakantiefoto van vroeger. Als een klein meisje in een rode jurk in een weiland met bergen op de achtergrond. Ja, daarna kwam het kantelpunt in ons familiesysteem……en werd ons familiesysteem overspoeld met negatieve en traumatische ervaringen. Thema’s die zich generatie op generatie herhalen. We hebben er genoeg in ons familiesysteem zullen we maar zeggen.
De representant voor het Innerlijk kind is ondertussen geknield, de emoties staan in haar ogen en laat ze ook merken. Langzaam, stap voor stap met pauzes ertussen loop ik naar de representant voor mijn Innerlijk kind, overlevingsmechanismes wisselen af met ontladingen in mijn lijf. Het verdriet voor het verlies van mijn kind zijn, mijn jeugd komt tevoorschijn. Mijn Innerlijk kind dat nooit kind heeft kunnen zijn, beschadigd en gekwetst is door de mensen die het dichts bij je in het leven staat. Mijn ouders hebben mij gegeven dát wat ze konden geven, beiden hebben een zwaar lot en konden daardoor ook niet meer geven ook al had je als kind veiligheid, bescherming en aandacht/ liefde nodig. En de momenten waarop dat wel is geprobeerd te geven, koester ik.
De representant geeft aan dat ze nu een speels gevoel krijgt, voor mij de bevestiging dat dit écht mijn Innerlijk kind is. Uiteindelijk zijn we bij elkaar gekomen en omhelst. Dit had ik niet zien aankomen, dacht nog niet dat het al zover was dat ik nu mijn afgesplitste traumadeel kon zien en omarmen. Dankbaar voor deze ervaring en helende ervaring. In de afsluitronde op de opleiding eindig ik de dag dan ook met “hier zit een blij kind”! De effecten van systemisch werk zullen onbewust nog doorwerken, dat is het mooie ervan. Het effect ervan werkt niet alleen op jouzelf maar ook binnen jouw familiesysteem. Vergelijk het met een speelmobiel boven een box van een baby, als je 1 van de onderdelen aanraakt beweegt de gehele mobiel. Zo werkt dit ook binnen het familiesysteem.
In de weken na de sessie heb ik heerlijk geslapen, normaal werd ik iedere nacht wakker. Ik merk nog steeds dat er rust is gekomen, een soort van helingsproces dat nu onbewust zijn werking doet zonder dat ik daar heel actief mee bezig hoeft te zijn. Voorheen praatte ik ook altijd in meervoud als “gaan we regelen, doen we”. Vaak kreeg ik dan de vraag wie ‘we’ waren. Nu kan ik zeggen dat was ik en de ‘mini me’, want het voelt nu alsof we samen hand in hand de wereld intrekken.
Wil jij systemisch werk met je ratio gaan verklaren, dan wens ik je veel succes. Dit is iets fenomenologisch, iets wat je dient te ervaren. Dat het werkt en helend is, heb ik meerdere malen mogen ervaren. En of je nu als representant bent of zelf degene bent die een thema wilt inbrengen, zodra je deelneemt aan een systemische sessie zal jij daar worden ingezet waar het jouw thema’s raakt. Dit werkt nu eenmaal zo, zo werd ik gevraagd om representant te zijn bij onze gastcliënten op de opleiding waarbij ik pas achter te horen kreeg dat ik representant stond voor iemand die narcistisch was en in een setting waar de moeder de dochter niet kon aankijken. Beide thema’s spelen bij mij. Logische verklaring dat ik hiervoor in verschillende sessies met verschillende personen werd uitgezocht? Die logische verklaring is er niet.
Loop jij tegen thema’s aan in je leven, belemmeringen of ben je gewoon nieuwsgierig en wil je verwonderd raken wat systemisch werk voor jou en jouw gezin of familie van herkomst kan betekenen? Kom dan gerust naar één van de familieopstellingen avonden of dagen. Iedere maand geef ik familieopstellingen op een maandagavond.
Op 2e pinksterdag is er een mogelijkheid voor familieopstelling mét ondersteuning van het paard.
Kijk voor meer info op www.zenacoaching.nl/familie-opstellingen of stuur een bericht naar info@zenacoaching.nl