Eindejaarsblog 2020

En daar is ie dan de laatste dag van 2020!

Het jaar dat mijn jaar zou zijn en dat is het ook wel geweest.

Een bijzonder jaar was het, ditmaal niet met zo’n heftige rollercoaster als in 2019 maar een jaar van rust, bezinning, her-inneren en zelfontplooiing. En een jaar van en over familie!

De wijze les die ik eind vorig jaar en heel dit jaar met me meegedragen heb komt voort uit het overlijden van mijn vader en dat is dat het uiteindelijk maar gaat over 1 ding in het leven: Liefde! Liefde voor elkaar, met elkaar én zelfliefde!

Zelfontplooiing

Begin 2020 stond vooral in het teken van zelfontplooiing, door de rollercoaster van 2019 was ik wakker geschud, wat wil ik nu écht met mijn leven, zowel privé als zakelijk?! Van tevoren had ik niet kunnen bedenken dat ik zo’n ommezwaai zou maken en goh wat voelt dat goed! Voor het eerst in mijn leven ervaren dat mijn hart een sprongetje kan maken, toen alle puzzelstukjes in elkaar vielen. Traumacoach met als een ondersteunende methodiek paardencoaching, gespecialiseerd op trauma’s, trauma gerelateerde zaken en verlies & rouwverwerking. De liefde voor de dieren en de liefde voor de mens komen hierin samen, waarbij ik anderen help te helen van de kwetsuren die ze hebben opgelopen in het leven. En dat ik gedurende het hele proces hieromheen ook nog eens aan zelfliefde deed was een hele mooie bijvangst voor mij. Een mooiere missie kan ik me niet bedenken die zo passend is bij mij.

Her-inneren

Afgelopen jaar was het eerste jaar dat ik zonder ouders diende te stellen, daar diende ik ongevraagd mee te leren leven. Het rouwproces van mijn vader diende zich op een mooie wijze aan. Als ik kijk waar her-inneren voor staat, dan is dat voor ‘in gedachten’ brengen en vanuit het Duits vertaald voor ‘haar innerlijk’. En in gedachten is mijn pap, iedere dag de ene dag wat meer dan de andere en dat is oké. Samen met mijn broer en zus hebben we dit jaar herinneringen opgehaald vanuit het verleden en nieuwe herinneringen gemaakt, waar ik met een grote glimlach en trots gevoel op terugkijk. En deze momenten en herinneringen koester ik innerlijk, daar gaat mijn vader-dochter relatie met pap verder.

Het rouwproces van het levende verlies, mijn moeder kwam niet direct op gang. Dat vond ik lastig, want ik wilde huilen, boos zijn, kwaad worden alles wat er bij hoort te kijken, maar er kwam niets. In ieder geval niet in de eerste helft van het jaar. Tot de zomer, toen kwam deze op gang mede getriggerd door mijn opleiding systemisch werk met paarden. De inzichten die dit proces mij heeft gegeven zijn goud waard, waarbij ik nu mijn moeder kan eren om wat zij mij heeft kunnen geven en niet zozeer meer om alle tekortkomingen. Dat er niet meer mogelijk was vanuit haar is mij nu duidelijk geworden, zij zal zelf met haar thema’s aan de gang moeten gaan. Dat kan ik niet voor haar doen en zolang zij dat niet wilt of eerder gezegd niet durft, kan ik haar niet helpen. En dat is goed nu, ik heb er vrede mee. Ik kan nu ook hier herinneringen ophalen waar ik met liefde en plezier aan terugdenk.

Familie

2020 was voor mij ook een jaar waarin 2 belangrijke personen weer terug in mijn leven heb gekregen, mijn broer en mijn zus. Heel bijzonder en bizar tegelijkertijd om te ervaren dat er zoveel liefde zit tussen en voor elkaar, na elkaar al 10 en zelfs 23 jaar niet meer gezien of gesproken te hebben. Geen enkele wrok naar elkaar toe, alleen maar compassie en liefde. Zoals het hoort te zijn.

Het meest bijzondere moment voor mij was wel het moment waarop ik samen met mijn broer en zus, de drie kinderen samen, pap zijn laatste plek en vrijheid hebben gegeven. Voor het eerst sinds lange tijd was hij weer samen met zijn drie kinderen. Iets wat voor pap belangrijk was, maar helaas in het leven anders is gelopen. Een intens mooie dag, waar ik met heel veel liefde op terug kijk. Een dag waarbij pap ook zeker van bovenaf met trots heeft meegekeken. Ook bijzonder was hoe mijn broer mij en mijn zus meenam naar het graf van opa en oma, een oma die ik niet heb gekend zoals hij die heeft gekend. En ook hier heeft woede en afkeer plaats gemaakt voor liefde en interesse. De eerste herinneringen heb ik samen met mijn broer en zus gemaakt dit jaar en er staan er nog zoveel op stapel voor de komende jaren. Iets waar ik naar uit kijk en wat ik nog niet eerder heb ervaren op deze wijze.

Levenspad

Mijn reis is nog zeker niet klaar en compleet, er valt nog zoveel te ontdekken en te leren op mijn levenspad! Maar het grote verschil is dat ik hier bewust voor open sta. Dingen nu anders zie en ervaar, dat merk ik zelfs in mijn lichaam. Want ook dat is veranderd in 2020, ik ben meer in balans gekomen. Meer verbinding tussen hoofd, hart en buik wat soms de gekste en leukste dingen oplevert op gevoelsniveau en op mijn interactie met de dieren.

Mijn besluit om mensen te gaan helpen vanuit mijn praktijk Zena Trauma- & Paardencoaching is het beste besluit dat ik heb genomen, gekozen voor wat ik wil én kan. Mijn missie. En ik kan niet wachten om jou te helpen met jouw vraagstukken en kwetsuren zodat ook jij weer in rust, liefde en balans kan gaan leven en genieten van 2021!

Ik wens jou en je familie (inclusief dieren) een héél gezond, fantastisch en liefdevol 2021!

Zie je graag bij Zena Traumacoaching & Paardencoaching!

Liefs Marieke