Wanneer feest en rouw elkaar raken

Vorige week weer opleiding Paardencoaching Verlies en Rouw gegeven, intensief en waardevol. De dag daarop was ik jarig, 44 jaar alweer.

Op deze ‘day after’ komt het besef van hoe feest en verlies altijd samenhangen en hoe deze je ineens weer kan overvallen. Ondanks alle felicitaties en lieve woorden, merk ik vooral vandaag de afwezigheid van 2 belangrijke personen op mijn verjaardag. Het gemis van mijn vader, die van boven vast mee kijkt en de afwezigheid van mijn moeder die in haar eigen strijd verwikkeld zit. Gek denk ik, waarom nu en niet voorgaande jaren op mijn verjaardag? Dan dacht ik er wel aan, maar raakte niet emotioneel. Maar de tranen mogen vloeien, ook op deze dag.

Ga ik dan de hele dag sip en verdrietig zijn, neen! Maar ik maak wel bewust tijd voor dit gemis dat ik in mijn lichaam voel, zodat ik ruimte kan geven aan alle emoties die eruit willen. De maand februari is sowieso een maand waarin ik bewust bezig ben met geluk en met verlies. Dat ik het verlies ook weer voel in mijn lijf op mijn verjaardag is OK. Het komt wanneer het komt. Zo is vandaag alweer de geboortedag van mijn vader, 11 feb. en die verloopt weer anders. Raar hè hoe je eigenlijk de verjaardag na een overlijden omvormt naar een geboortedag, alsof na de dood je geen verjaardag meer viert. In andere culturen blijft de verjaardag juist in stand als een vorm van feestdag zodat de naam van de overledene niet wordt vergeten. En dat is iets wat ik ook nastreef.

Vandaag verloopt weer anders, de ochtend ervaar ik vooral energie en geluk, mijn geluk met mijn dieren. Echt even van genieten. En gedachten aan mijn vader Luc, een extra kaarsje branden voor hem. En deze dag verloopt zonder emotie. Zo zie je dat je rouw niet kan plannen, niet overgaat na al die jaren maar rouw wel ruimte kan geven.

Verlies geef je niet een plekje, want de kneuzing aan de binnenkant van het lichaam door het verlies kunnen wel verminderen in de loop van de tijd, maar helemaal weggaan doen ze niet. Het blijven blauwe plekken. En wanneer je geraakt wordt of drukt op die blauwe plek, dan doet dat zeer. Iedere dag denk je wel even aan al die blauwe plekken en krassen die je hebt opgelopen in het leven door de verschillende soorten verliezen. Wel kan je hiermee leren leven en dat doe ik. Want naast het verlies, is er ook veel geluk en liefde teruggekomen in mijn leven en heb ik mijzelf hervonden wie ik werkelijk diep van binnen ben na de verliezen en dat heeft mij veel rust gebracht waardoor ik écht aan het genieten ben van het leven.

Dus mensen, geniet van het leven! En maak ook ruimte voor de blauwe plekken van tijd tot tijd. Dan ontstaat er een mooie balans.

Liefs Marieke